Abstract
Uzun yaşam süreleri ve düşük doğum hızları gibi nedenlerle dünya genelinde yaşlıların nüfus içindeki sayısı ve oranı giderek artmaktadır. Türkiye için yapılan nüfus projeksiyonlarında da yaşlı nüfusun bu küresel artış trendine paralel seyir izleyeceği öngörülmektedir. Yaşlı yetişkinlerin yeterli sağlık ve öznel iyi oluşa sahip olmaları, sağlıklı ve pozitif yaşlanan bir toplumun inşası için önem arz etmektedir. Bu durum iktisadi açıdan belirli sağlık ve sosyal hizmetlere ek yatırım gerektirebilir ve önemli ekonomik maliyetler doğurabilir. Özellikle, COVID-19 salgın süreci de kırılgan gruplar arasında yer alan bu gruba özgü politikaların geliştirilmesi gerektiği gerçeğini bir kez daha gündeme taşımıştır. Bu çalışmada, Türkiye’de yaşayan yaşlı yetişkinlerin öznel iyi oluşlarının belirleyicileri 2018 yılı Yaşam Memnuniyeti Araştırması Mikro Veri seti yardımıyla sıralı logit yöntemi kullanılarak analiz edilmiştir. Analiz sonucunda, gelir ve sağlık durumu dışında yaşlılarda öznel iyi oluşu etkileyen en önemli faktörlerin sırasıyla aile birlikte yaşama ve din ile ilgili olma durumları olduğu sonucuna ulaşılmıştır.
Publisher
Cankiri Karatekin Universitesi Iktisadi ve Idari Bilimler Fakultesi Dergisi
Reference48 articles.
1. Addai, I., Opoku-Agyeman, C., ve Amanfu, S. K. (2014), Exploring predictors of subjective well-being in Ghana: A micro-level study. Journal of Happiness Studies, 15(4), 869-890.
2. Aile ve Çalışma Bakanlığı. 2020, Erişim adresi; https://www.ailevecalisma.gov.tr/media/45354/yasli-nufus-demografik-degisimi-2020.pdf
3. Andrew, F. M., ve Withey, S. B. (1976), Social indicators of well-being. New York and London: Plenum, 20(31), 696-717.
4. Andrews, F. M. (1974), Social indicators of perceived life quality. Social indicators research, 1(3), 279-299.
5. Andrews, F. M. and Stephen B. Withey. (1976), Social Indicators of Weil-Being: Americans' Perceptions of Life Quality.
Cited by
1 articles.
订阅此论文施引文献
订阅此论文施引文献，注册后可以免费订阅5篇论文的施引文献，订阅后可以查看论文全部施引文献