Abstract
Η έρευνα εστιάζει στη μελέτη της καταστασιακής αισιοδοξίας/απαισιοδοξίας και της ημερήσιας εργασιακής σμίλευσης, όπως ερμηνεύεται στο Μοντέλο Εργασιακών Απαιτήσεων – Πόρων. Στο μοντέλο αυτό η εργασιακή σμίλευση αποτελείται από τρεις διαστάσεις, την αναζήτηση εργασιακών πόρων, την αναζήτηση προκλήσεων και την μείωση απαιτήσεων. Με την μέθοδο ημερολογίου και για πέντε συνεχόμενες εργασιακές ημέρες συλλέχθηκαν δεδομένα από εξήντα-τέσσερις εργαζόμενους σε στρατιωτική βάση της Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας. Χρησιμοποιώντας πολυ-επίπεδες αναλύσεις, διαπιστώθηκε ότι η καταστασιακή αισιοδοξία και η καταστασιακή απαισιοδοξία είναι διακριτές αλλά αρνητικά σχετιζόμενες μεταβλητές. Χρησιμοποιώντας ως θεωρητικό υπόβαθρο τη θεωρία της εστιασμένης αυτορρύθμισης υποθέσαμε και επιβεβαιώθηκε από τις αναλύσεις ότι η αισιοδοξία και η απαισιοδοξία των εργαζομένων σχετίζονται με διαφορετικές στρατηγικές εργασιακής σμίλευσης. Συγκεκριμένα, στο ενδοατομικό επίπεδο βρέθηκε ότι η καταστασιακή αισιοδοξία σχετίζεται θετικά με την αναζήτηση εργασιακών πόρων και την αναζήτηση προκλήσεων, δηλαδή στρατηγικών εστιασμένων στην προαγωγή. Από την άλλη, η καταστασιακή απαισιοδοξία βρέθηκε να σχετίζεται θετικά με στρατηγική εστιασμένη στην αποτροπή και συγκεκριμένα τη μείωση απαιτήσεων. Η μελέτη καταδεικνύει τη σημασία της αισιοδοξίας και απαισιοδοξίας ως διακριτών μεταβλητών και το γεγονός ότι η εργασιακή σμίλευση αποτελεί συμπεριφορά που μπορεί να πραγματοποιηθεί σε ημερήσια βάση, ακόμα και σε οργανισμούς με αυστηρή ιεραρχική δομή και περιορισμένη αυτονομία, όπως αποτελεί η περίπτωση των στρατιωτικών μονάδων.
Publisher
National Documentation Centre (EKT)