Progesteronun HepG2 Karaciğer Kanseri Hücre Canlılığı ve Karaciğer Fonksiyon Testleri Üzerindeki Etkilerine Karşı D Vitamininin Etkisi

Abstract

Amaç: Progesteron, adrenal bezler ve yumurtalıklar tarafından sentezlenen, yapısal olarak birçok farklı hormonun da öncüsü olan bir sinyal molekülüdür. D vitamini ise diğer vitaminlerden farklı olarak ekzojen alımın yanında endojen olarak da sentezlenebilen ancak eksiklik durumu güncel tıp dünyasında büyük tartışmalara neden olan steroid yapıda bir hormondur. Bu çalışmada amaç, progesteronun HepG2 hücre proliferasyonu ve karaciğer enzim aktivitelerine etkisini belirlemek, ayrıca D vitamininin progesteronun oluşturduğu sitotoksik etkileri engellemedeki rolünü incelemektir. Gereç ve Yöntem: HepG2 hepatoselüler kanser hücre kültürü ortamına uygulanacak progesteron ve D vitamini dozlarının belirlenmesi için öncelikle her iki hormon için ayrı sitotoksisite çalışmaları yapılmıştır. Ardından progesteron ve D vitamini, deney ve kontrol gruplarına tek başlarına veya birlikte belirli dozlarda uygulanmıştır. HepG2 hücre canlılığı, morfolojik özellikleri ve karaciğer enzim aktiviteleri gruplar arasında karşılaştırmalı olarak değerlendirilmiştir. Bulgular: Hücrelere uygulanan 1 mM ve 2 mM progesteron dozlarında kontrol grubuna kıyasla hücre canlılığında azalma olduğu saptandı. Ek olarak, 1 mM ve 2 mM progesteron uygulananlarda AST ve LDH aktivite değerlerinde de anlamlı olarak düşüklük bulundu. D vitamininin 0,008 μM ve 166,667 μM dozları aralığında HepG2 hücrelerinde sitotoksik bir etkiye sahip olmadığı belirlendi ve 2,5 μM dozda uygulandı. Yalnızca D vitamini uygulanan hücrelerde ALT, AST ve LDH enzim aktivite değerlerinde anlamlı bir farklılık görülmedi. Yalnızca progesteron uygulanan hücrelerle, progesteron+D vitamininin birlikte uygulandığı hücreler arasında hücre canlılığı ve karaciğer enzim düzeyleri benzerlik gösterdi. Sonuç: Kullanılan doz ve inkübasyon sürelerinde D vitamininin progesteronun sebep olduğu sitotoksik etkileri engellemede etkili olmadığı düşünülmektedir.