Abstract
Antik çağda kurban etme, suçlama ve hedef gösterme pratiğinin en eski örneklerinden birisini günah keçisi (scapegoat) kavramı oluşturmaktadır. Modern politikada günah keçisi, kriz anlarında sorumluluk yitiminin paravanı haline gelerek, hakikatin açığa çıkmasını ve gerçek sorumluların bulunmasını güçleştiren bir kurtuluş imgesine dönüşmektedir. Bu makale, modern çağda mistisize edilecek bir kavram olmaktan uzaklaşan günah keçisi motifinin politik aktörler tarafından düşmanlaştırma stratejisine nasıl dönüştüğünü ve politik söylemdeki kullanımını orman yangınları özelinde analiz etmeyi amaçlamaktadır. Türkiye’de 27 Temmuz-12 Ağustos 2021 tarihleri arasında meydana gelen orman yangınları, politik kamplaşmaya ve günah keçisi üretimine elverişli bir kriz anı olarak değerlendirilmektedir. Bu çerçevede, Aydınlık, Sabah ve Yeni Şafak gazetelerinde yer alan politik söylemle inşa edilen haberler, günah keçisi üretimi ve politik alandaki düşmanlık bağlamında politik söylem analizi yöntemiyle incelenecektir. Çalışma, kriz anında günah keçisi söyleminin politik aktörler tarafından çeşitli söylemsel mekanizmalarla meşruluk zemini oluşturduğu bulgusuyla sona ermektedir.
Publisher
Galatasaray Universitesi Iletisim
Reference74 articles.
1. Achard, Pierre (1998). “The Construction of Nation and State: Discourse and Social Space”, Political Discourse In Transition In Europe 1989-1991 içinde (191-213). P. A. Chilton, M. V. Ilyin, J. L. Mey. (Ed.). Amsterdam: John Benjamins Publishing Co.
2. Adorno, W. T. ve Horkheimer M. (2010). Aydınlanmanın Diyalektiği. (N.Ülker-E.Öztarhan Karadoğan, Çev.). İstanbul: Kabalcı Yayınevi.
3. Agamben, G. (2013). Kutsal İnsan, Egemen iktidar ve Çıplak Hayat. (İ.Türkmen, Çev.). İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
4. Arendt, H. (2012). Kötülüğün Sıradanlığı. (Ö.Çelik, Çev.). İstanbul: Metis Yayınları.
5. Athamas. Erişim 04.04.2021, http://www.perseus.tufts.edu/hopper/text?doc=Apollod.+1.9.1